Sanatsal Pozlarda Vücut Bulan Bireyler

Sabahı bilmem kaç saat ertelemekle başlar herşey... Güneşle inatlaşan genç neferlerin mücadelesi, geceye hasret yitirilmiş bir nesil doğurur böylece... Kimisi gün doğumuna sattığını iddia eder güneşli saatleri, ancak satılan doğan gündür aslında... Tüketilmekte olan zaman bir insan ömrünün en verimli dakikalarıdır ki bu da verimsiz benliklerin üretilmesini sağlayan, gece mesailerinde oluşturulan ve en gelişmiş üretim araçlarının bile erişemeyeceği net ve keskin bir yontulma neticesinde oluşan kişileri doğurur... Bilindik gençlik senaryolarından sıyrılarak yapılacak olan, ergenlik paradoksundan yoksun bir açıklamaya ihtiyacı olan bu durum çağımızın "yeni nesil" diye tabir edilen topluluğuna has bir gerçekliktir... Ancak genellemeyi orta sınıfın üzerine kurmak çok daha yerinde olacaktır. Zira, çağımızın kıt imkanlarından, kısır bir döngü içerisinde ve aynı zamanda kıt bir içimde faydalanan sınıfların pencereleri, gecenin ön saatlerinde yoksulluğa bir gönderme yaparcasına, tıpkı camın ardındaki gelecek gibi karanlığa gömülmektedir... Çağımızın rasyonel aklı, kendisini öldürmeye programlanmış bir klik içerisine gireli ne kadar oldu bilinmez, ancak bilinen şey yok oluşun süreğen bir üretime tabi oluşudur. Yani tükenen zaman, aynı zamanda aklın yitiminin ve düşünebilmenin hürrüyetinin yitirilmesiyle eşdeğer bir diyalektik içerisindedir ve bu ikircikli etkileşim iletken bir zaafiyet ve migren halinin resmidir... Sanal dünyaya kayan rasyonel akıl, irrasyonel arzularla dizginlenmeye çalışılırken bir yandan da salt bir mistifikasyona kapılmakta ve avunmak ihtiyacı kaçınılmaz olarak vazgeçilemeyen bir tatmin çukuruna dönüşmektedir... Çağa ayak uydurmak en nihayetinde ışığı karanlığa satmaksa; sanal hülyaların ürettiği sanatsal pozlarda vücut bulan bireyler, hiç düşünmeden fiyat belirlemeyi bir görev bilir ve pazarlık payı bile koymadan satış gerçekleşir... Sonuç ise bilindik bir trajediden ibarettir, içi boş güzelliklerin dünyasına hoşgeldiniz...